Tęsknię, jak pewnie miliony PolakĂłw, za polskim marzeniem, bo chcę w coś wierzyć, bo potrzebuję idei, ktĂłra mogłaby inspirować. Piszę to wszystko i sam się trochę boję. Przecież mĂłj codzienny styl to raczej ironia, a nawet szyderstwo. A tu tyle wielkich słĂłw. PrĂłbuję się pilnować, by nie było ich za wiele, ale z drugiej strony myślę, że trochę wstydzę się tych wielkich słĂłw, bo tak nie pasują one do rzeczywistości, co skrzeczy.

Codzienność nie znosi patosu i wielkich słĂłw, ale codzienność staje się nieznośna, jeśli dla takich wielkich słĂłw przynajmniej czasami nie ma w niej miejsca. Nie byłoby źle, gdyby słowa" Polska, patriotyzm, ojczyzna i narĂłd wrĂłciły do naszego słownika. Ostatnio z niego wyparowały, bo jakoś tak brzmią obco, nie pasują, może gdzieś w głowie się kołaczą, ale do języka im bardzo daleko.

Gdy jako chłopak niemal codziennie spoglądałem przez okno mojej szkoły, wpatrując się w horyzont i myśląc o tym, co przyniesie przyszłość, nigdy nie sądziłem, że będzie tak niezwykłą, fantastyczną przygodą. Przez kilkadziesiąt lat historia Polski działa się dosłownie na moich oczach, na wyciągnięcie ręki. Poznałem wszystkich jej bohaterĂłw, widziałem chwile ich triumfu i klęski. Poznałem przy okazji, o czym rĂłwnież nie mogłem marzyć, bardzo wielu światowych przywĂłdcĂłw.

Wolna i demokratyczna Polska była cudem. Miałem szczęście, że wszedłem w dorosłe życie w momencie, gdy taką się stawała. Niemożliwe z dnia na dzień stało się możliwe. Ta książka to prawdziwa "historia prywatna". Absolutnie subiektywna najnowsza historia Polski, z ktĂłrą splotła się moja własna historia. Polska znalazła się niedawno na zakręcie. I ja też. Ta książka to także opowieść o tym, jak do tego doszło, a unosi się nad nią dość dramatyczne pytanie - co dalej?